Halloween staat voor de bever deur. Of beter gezegd, achter de deur. Hier kwamen de bevers achter toen ze het clubhuis in wilde gaan. Het was omgetoverd tot een heus spookhuis! De bevers lieten zich niet kennen en wilde dol graag naar binnen.
 

Toen ze erin mochten was het idee dat ze één voor één op zoek gingen naar Plof. Hij heeft iets voor je. Maar ja, een spookhuis is groter dan alleen de deurpost dus gingen de bevers verder in duo's. 
 
In het spookhuis vonden ze van alles. Van (nep) waxinelichtjes  en tafels met witte kleden erover heen tot wolven maskers met licht gevende ogen en rondslingeren kussens aan toe. Maar het spannendste was toch wel de leiding, die er eigenlijk ook wel bijzonder uitzag. En omdat het donker was kon je ook niet echt goed hoogte krijgen van wat die enge figuren nou eigenlijk aan het doen waren. Spannend hoor!
 
Vooral de eerste keer was het erg spannend, vonden de bevers. Dan heb je natuurlijk geen idee wat je kan verwachten. Gelukkig was Sterre ook binnen, waar ze zo plotseling vandaan kwam weten we niet, maar ze bood aan om samen (hand in hand) een stukje te lopen. Achteraf heb ik, Professor Plof, begrepen dat Sterre 2 dingen geleerd heeft. Beverhanden kunnen enorm plakken en zijn verdraaid sterk!
 
Je zou denken, één keer door het spookhuis is wel voldoende spanning voor een dag. Maar nee hoor! Zodra de bevers naar buiten kwamen sloten ze gelijk weer achterin de rij aan. Nou ja, eerst even aan de andere vertellen wat je allemaal beleeft hebt. Het was grappig om te zien dat er steeds opnieuw nieuwe groepjes werden gevormd. Er werden ook tips uitgewisseld. Pas op bij de tafel voor ... (Maar welke tafel, ach dat is een detail). 
 
Toen de bevers voor de tweede, derde of misschien zelfs vierde keer door het spookhuis gingen hoefde ze (gelukkig voor Sterre) geen hulp meer van de leiding. Nou ja, een extra bever, dus met z'n drieën gaan, was toch eigenlijk wel heel belangrijk. Je weet maar nooit wat je binnen tegen komt! De leiding werd namelijk steeds creatiever. Zo werden er extra barricades opgericht (zoals een strook crêpe papier bij je middel bij de deur) maar er werden ook enge geluiden gemaakt. En als je het niet verwacht schuift er ineens een (nep)waxinelichtje op je af! Of er beweegt een tafelkleed waar je heen wilt, of toch niet?! Het meest enge was misschien toch wel Rozemarijn, als ze onverwacht je enkels pakte.
 
De welpen hebben nu ook kamp en konden, toen ze terug kwamen, ook rondje maken door het clubhuis. Er waren daardoor groepjes die bestonden uit bevers en welpen. En dat gaf grappige effecten. Sommige welpen lieten de relatief kleine bevers liever voor gaan. En op sommige momenten deden de ondertussen doorgewinterde bevers de welpen aanmoedigen. En hielpen ze hen (letterlijk) een handje op weg.
Kortom, er was een knap staaltje teambuilding. Soms werden er zelfs dingen gezegd als "rustig maar schatje, ik ben bij je". 
 
Al met al een geslaagde dag! De kinderen konden nog wel een dagje doorbrengen in en rondom het spookachtige clubhuis. En uiteraard was het voor de leiding ook erg geestig!
 
Het was binnen te donker om goede foto's te maken. Hier zijn een paar foto's van het spookhuis, aan het begin van de opkomst, en een paar enge smeltende handen die bij de ingang lagen.